Strona wykorzystuje pliki cookies, jeśli wyrażasz zgodę na używanie cookies, zostaną one zapisane w pamięci twojej przeglądarki. W przypadku nie wyrażenia zgody nie jesteśmy w stanie zagwarantować pełnej funkcjonalności strony!

Katolicka Wyprawa Bieszczadzka

Bieszczady maj 2018

W myśl zasady, że szkoła to nie tylko lekcje i nauka, ale również wspólnie spędzony czas siedmioro uczniów naszej szkoły wraz z księdzem prefektem udało się w tym roku na początku maja w Bieszczady. Niektórzy twierdzą, że akurat te polskie góry są najpiękniejsze jesienią, jednak i na początku maja jest w nich coś w czym można się zakochać. Czy nam się to udało? Hmm w jakiejś mierze pewnie tak.

Tegoroczny wyjazd majowy był spontanicznym zebraniem się kilku osób dla których aktywność fizyczna i przeżycie przygody jest ogromną radością. Pomysłodawczynią wyjazdu była Kasia Sarnowska uczennica klasy IIa. Jej zapał i entuzjazm udzielił się również Marysi Sikorskiej, Magdzie Tkaczyk, Kamili Zawadzkiej, Dominikowi Głuchowskiemu, Marcinowi Zawadzkiemu
i Adrianowi Redesowi. Chcąc nie chcą ksiądz prefekt musiał spakować plecak i wyruszyć wraz
z nimi na przygodę, jak się później okazało która na długo zapadnie w naszej pamięci.

Na podbój Bieszczad wyruszyliśmy 3 maja w południe. Dzięki uprzejmości Duszpasterstwa Młodzieży Diecezji Siedleckiej i Bursie św. Stanisława Kostki w Siedlcach do dyspozycji mieliśmy 9 osobowy samochód, w którym od pierwszego kilometra jeszcze po ulicach Siedlce panowała „gorąca” i wesoła atmosfera. Do Cisnej, miejscowości skąd rozpoczynaliśmy naszą wyprawę pieszą przez Bieszczady dotarliśmy około 20. Naszą bazą noclegową pierwszego dnia była Bacówka pod Honem ulokowana na wysokości 663 m n.p.m nad Cisną, w paśmie Wysokiego Działu, na południowo-wschodnim stoku szczytu Hon w Bieszczadach. Miejsce do spania znaleźliśmy na poddaszu Bacówki, gdzie rozłożyliśmy swoje karimaty i śpiwory. Tu poznaliśmy Patrycję, studentkę z Warszawy, która po Bieszczadach chodziła już od kilku dni sama! Po wymianie doświadczeń i cennych uwag udaliśmy się na zasłużony odpoczynek. Następnego dnia z rana rozpoczęliśmy już właściwą część swojej wyprawy. Pieszo przeszliśmy przez większą część czerwonego Szlaku Bieszczadzkiego ciągnącego się od Cisnej, aż po Wołostate. Przez 4 dni naszej wyprawy udało nam się przejść około 75 kilometrów zaliczając takie szczyty jak: Jasło, Okrąglik, Smerek, Przełęcz Orłowicza, Osadzki Wierch, Połoninę Caryńską, Wielką Rawkę, Krzemieniec i Małą Rawkę. Jednym z największych przeżyć była wyprawa na wschód słońca który chcieliśmy obejrzeć ze Smerka. Ze schroniska Młodzieżowego w Kalnicy wyruszyliśmy o 2.30 w nocy. Pod szczytem byliśmy ok. 4.45 pokonując dwu godzinną drogę w ciemności przez las i połoniny. Doświadczenie ciemności w gęstwinie lasu jest nie do opisania. Dochodząc do szczytu przeżyliśmy chwile grozy ;). Tuż przed świtaniem Dominik który szedł na końcu grupy dostrzegł za nami w oddali jakieś błyszczące się światło.
W przeciągu kilku sekund przez nasze głowy przebiegło wiele strasznych myśli. Od tego, że za chwilę spotkamy nietoperza, wilka lub niedźwiedzia, po te bardziej przerażające dotyczące duchów. Chwila niepewności… i nagle okazało się, że nie byliśmy jedynymi, którzy chcieli obejrzeć wschód słońca. Do ostatniego etapu naszej wspinaczki dołączył do nas młody turysta, który od jakiegoś czasu postępując za nami zastanawiał się czy przypadkiem nie trafił na niedźwiedzia albo duchy.

Wszystkie noce naszej wyprawy spędziliśmy w schroniskach górskich lub młodzieżowych znajdujących się przy czerwonym Szlaku w Bieszczadach. Warunki co prawda nie były wyjątkowe, ale mieliśmy okazje śpiąc zwykle w jednych pomieszczeniach spędzić tez ze sobą więcej czasu.

Wędrówka po Bieszczadach okazała się być wyjątkowa i udana w każdej mierze. Codzienna eucharystia sprawowana zwykle na szlakach w otoczeniu pięknej przyrody była dla nasz wyjątkowym przeżyciem. Bardzo wiele radości sprawiało nam bycie ze sobą.

Opaleni, zmęczeni, ale bardzo zadowoleni z wyjazdu 8 maja wieczorem wróciliśmy do Siedlce. Mamy nadziej, że to nie jedyna nasza taka wyprawa w góry. Buty mamy już sprawdzone, plecaki gotowe, chęci i pragnienia ogromne. Czas zająć się teraz nauką, aby w lipcu móc znów odetchnąć pełną piersią górskim powietrzem zdobywając tym razem już szczyty naszych Polskich Tatr.

Wiecej zdjęć po kliknięciu na górną fotkę ;)

Ks. Prefekt